Merhaba Babacığım..

Sen benim kahramanımdın.Her zaman sığınabileceğim , beni kötülüklerden koruyacağını düşündüğüm bir kahraman . İkimiz için bir dünya yaratmıştım ben . Ama sen o dünyayı kendi ellerinle yok ettin .. Cayır cayır yaktın sen içinde bizim olduğumuz o dünyayı .. Galiba büyükçe anladım 'kahraman '  kelimesinin anlamını ve senin bu anlama hiç uymadığını ..

İlk aşkımdın sen benim .. Hayran olduğum o mükemmel adamdın kalbimdeki .. Kendi ellerinle uzaklaştırdın beni kendinden .. O nefret dolu sözleri söylerken hiç mi fark etmedin beni öldürdüğünü .. Hiç mi fark etmedin senin ağzından çıkan tek bir kelimenin bile beni yaktığını ,öldürdüğünü .. Şimdi gözlerinin içine bile bakamayan bir kızın var . Seninle bir şeyler paylaşmaktan korkan .. Yanındayken huzurlu hissetmek yerine huzursuz olan ..

Hoşçakal Kahramanım .. Sen bizim dünyamızı öldürdün .. Artık huzurla uyuyamam kollarında .. Eve geldiğinde  sevinçle koşarak yanına gelen bir prensesin yok artık .. Hani kimsenin yanında kolay kolay  ağlayamayan senin koynunda ağlayan .. O yok artık .. Sen öldürdün bizi .. Artık yoksun .. Hoşçakal ..