
Eskiden bilmeden konuşurdum. ‘İhanetin affedilir bir yanı yok ’diyerek. Ama insan yaşadıkça anlıyormuş işte bir şeyleri, seni kaybettiğimde anladım. Yokluğunun acısı, ihanetin acısından daha çok yaralıyormuş. Sevdiğini başka kollarda, başka tenlerde görmek daha çok öldürüyormuş insanı. Nefret etmek bile işe yaramıyormuş zaman geçtikçe. Daha fazla özlem, daha fazla sevgi olarak geri dönüyormuş.
Aşk ‘aptal işi’ derlerdi güler geçerdim. Öyleymiş bir tanem öyleymiş, bak benim düştüğüm hale bu kadar şeye rağmen hala seni anlatıyorum. Hala kalbim senin için atıyor inatla. Hala seni istiyor, seni soruyor bana zamansızca. Tek bir cevap dahi veremiyorum. Ne ‘gelecek’ diyebiliyorum ne de ‘sevmiyor’ .İnan ki ne yapmalıyım hangi yöne gitmeliyim bilmiyorum.
Seni beklemiyorum zannetme sakın. Evet gittiğin günlerde senden delicesine nefret ettim. Gördüğüm yerde suratına patlatmak istedim ama inan öyle değil işte.Gel sarıl bana ,gözlerimin içine bak ‘özledim’ de .Tek istediğim bu dön gel sevgilim ..Dön gel .. BEN BURADAYIM ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder