Merhaba… Sevgilim? Bunu demem doğru mu bilmiyorum ama kime ne? Yazdıklarıma da karışacak değiller ya. Yaklaşık 1 senedir seni aklımdan çıkarmaya çalışıyorum. Denedim inan ki denedim. Hatta bir süre başarılı olduğumu bile düşündüm.Seni unuttuğumu , artık seni sevmediğimi ,seni gördüğümde kalbimin eskisi gibi atmayacağını zannettim.Şimdi bakıyorum da pek becerikli olamamışım bu konuda.Senden mesaj gelsin diye dört gözle bekliyorum.Gelmeyecek onu da biliyorum ama olsun..Sen oralarda bir yerdesin.Hala nefes alıyorsun..Değiştim..Çok değiştim..Seni başkalarıyla paylaşma tahammül edemeyeceğimi düşünürken,şimdi kız arkadaşınla olan problemlerinde sana yardımcı olmaya çalışıyorum.Belki de bunun sebebinin senden vazgeçmiş olmama bağlayacaksın ama değil işte..Biz birbirimiz çok yıprattık.Belki , izin versen yaralarımızı kapatırız ama o kadar inatçısın ki .. Neyse madem öyle istiyorsun, öyle olsun. Sen mutlu ol, gerisi pekte önemli değil. Ben yalnız yaşamayı öğrendim. En azından buna kendimi inandırdım. Bazen zorluk çekiyorum tabi ki. Yorulduğum o anlarda yanımda seni arıyorum. Göğsüne yaslanıp orada nefes almaya o kadar çok ihtiyacım oluyor ki… Benden şanslıları var işte... Benim yapamadığımı o fırsatı varken bile yapmıyor… Sana sımsıkı sarılıp saatlerini geçirebilecekken o bunu yapmamayı tercih ediyor. Üzülüyorsun biliyorum. Keşke o senin değerini bilse... Ya da sen benim… Sen hayatıma girdiğinden beri ağzımdan düşmeyen bir kelime haline geldi ’keşke’ .Sürekli bir şeylerden pişmanlık duyuyorum ya da neden yapmadım diye keşkelere boğuluyorum.Ama her şeye rağmen seninle yaşadığım anılarımdan hiç pişmanlık duymadım .İyi ki tanımışım seni ..İyi ki sevmişim.Biz aşkımızı dilediğimizce yaşayamadık.Hep birileri girdi aramıza onları bizim dünyamızın dışında tutamadık. Ya da biz kendi dünyamızı yapamadık… Neyse artık bunun ne önemi var ki? İkimizde hayallerimizi gerçekleştirdik.Üniversite de aynı şehirde olacağız .. En çok korktuğumuz şeydi hatırlıyor musun? ‘ Ya başka şehirlerde olursak ‘ diye düşünüp duruyorduk. Sana söz vermiştim sen nerede olursan bende orada olacağım diye. Bak ben sözümü tuttum. Orada olacağım, sende orada olacaksın. İşin kötü tarafıysa ikimizde orada olacak olmamıza rağmen bunun bir önemi kalmadı…Sen başkası için nefes alıyorsun.Onun ağzından çıkacak tek bir kelime seni öldürebilir .Keşke , keşke beni sevseydin.Keşke beni affetseydin.Her şeye yeniden başlardık.Yeni bir şehir , yeni bir hayat , yeni bir ilişki.Bu sefer seni daha çok severdim.Senin üstüne daha çok düşerdim.Hayatım ‘sen ‘ olurdu.Olmayacak biliyorum.Bir beklentimde yok senden.Ben , ben sadece seviyorum işte.Buna engel olmaya çalıştım.2,5 senedir bunun için uğraşıyorum.Her gidişinde bunun için uğraştım.Olmuyor.Yaptığımı zannediyorum.Kalbimden atmaya çalışıyorum.Beceremiyorum.Sadece bir süreliğine gidiyorsun.Sonra bir anda tekrar seni buluyorum beynimde , kalbimde. Denedim olmadı.Senin aşkınla yaşamayı öğreniyorum…

http://fizy.com/#s/15138k

Git özlet kendini yine gel , döneceksin diye söz ver ‘’ böyle midir yani ? Giden birisini uğurlarken bu kadar rahat mıyızdır ? İnanır mıyız geri geleceğine yoksa sadece kendimizi mi kandırırız ?
Bence tam olarak kendini kandırmaktan öteye gitmez bu durum ; çünkü gideler ardından sadece hatırları bırakılar ve asla geriye dönmezler.Dönseler bile ya kalpleri başka yerdedir , ya da aklı.Yoksa neden gitmek istesin ki ? Neden insanlar bunlarla yüzleşemiyor ki ? ‘Nefes almaya ihtiyacı var , ama haklı çok yordum onu .Birazcık yalnız kalmaya ihtiyacı vardır canım .Rahat bırakmalıyım onu evet evet ben en iyisi aramayayım .O gitmedi sadece birazcık uzaklaştı.Ama dönecek geriye biliyorum .Arayacakta beni .O zaten seviyor canım beni sevmese bu zamana kadar katlanır mıydı canım .Tamam sakin ol.Derin bir nefes al ; çünkü eğer seni gerçekten sevseydi zaten sen ne yaparsan yap yorulmazdı.Nefes alma ihtiyacı duymazdı senden uzaklarda çünkü senin kollarında daha huzurlu nefes alırdı zaten.Seni de anlıyorum neden böyle oldu diyorsun kendine .Her şey çok güzel giderken , güzel anılar biriktirirken neden bir anda bu kadar değişti her şey .Nereden geldi değil mi bu ani gidiş istediği.Bu sorunun cevabını asla öğrenmeyeceksin; çünkü gidenler asla geri dönmezler.Sen tozlu raflara saklanmış anılarınla geceler boyu kendine işkenceler çektirirken. Ya dönerse , aman karanlıktan korkmasın diye her gece lambaları açık bırakırken.Kim bilir o hangi kollarda mutluluğunu yaşıyor.Sen fotoğrafındaki gözlerinde kaybolurken . Kim bilir o kimin kollarında kayboluyor olacak.

Şimdi sakin ol.Gitmesine izin ver.Kendinde suç arama.Gitmesi gerekir ve gider.Kendini de kandırma kardeşim geri dönecek diye.Yak bütün fotoğraflarını.At hatta bütün eşyalarını.O kokan her şeyi çıkar at .Hatta nefret et ona benzeyen her şeyden.Yeni insanlarla tanış mesela .Kendine bir hayvan al yalnızlığını paylaşmak için. Kalbini koru ama bırak kimse girmeyi versin bir süre.Yalnız kal birazcık dinle onun sesini.Nefes almasına izin ver : )
 Bırak gitsin.Şimdi gitmese sonra gidecek . O yüzden bırak gitsin.

Bazen bir müzik dinlersin .İçinde ki o çığı harekete geçirir .Hızla akmaya başlar anılar .Teker teker dökülür bütün hepsi .Biran için o anıların içinde ezilip öleceğini zannedersin.Korkarsın , bunca zamandır onlardan kaçmaya çalışırken işte bir şarkı dinlersin ve hepsi birden dökülmeye başlar. Bütün çabaların gider , kendine verdiğin sözler .. ‘Bundan sonra onu düşünmek yok ‘ diye kendine söz vermişken . Şimdi bir melodi ile aklına gelir ve çıkaramazsın aklından .Sana gülümseyişi gelir aklına , kokusu , dokunuşu .’Seni seviyorum ‘ deyişleri .. Eskide kalmıştır artık bunu duyamazsın .Bundan sonra da duyamayacaksındır .
İşte yine başlamıştır  o duygu karmaşası ,  seni bir fırtına gibi kendine çeker , bir taraftan dalgaların o hırçınlığıyla geri iter .Sen bir yandan kaçmaya çalışırsın bu sırada kalbin durmaz seni ona doğru iter. Ama o seni görmez bile . Bir hayalet gibi hissedersin kendini , sen herkesi görürsün , olanları ,senin arkandan yapılanları ama kimse seni görmez . Çığlıklarını duymaz .Sonunda bağırmaktan , kendini anlatmaya çalışmaktan sesin kısılır ve yorulursun.Bırakırsın kendini  hayatın akışına .Bu tıpkı rüzgar eserken karşısında durup gözlerini kapatmak ve tenine değen rüzgarla , saçlarının uçuşup ahenkle dans etmesine izin vermek gibidir aslında.

Sonra bir an gelir ve boşluğa düştüğünü zannedersin .Korkarsın ama bir yandan da hoşuna gider bu aslında .Merak edersin o boşluğun sonunda seni nelerin beklediğini .Bile bile ateşe yürümektir zaten bu.

Sevgilim ?

Merhaba sevgilim ,
Yine ben geldim. Uzun zaman oldu yine değil mi? Bu sefer senin karşına başım yukarıda dimdik çıkamıyorum. Büyük bir hata yaptım. Belki de bunu biliyorsun. Neyse aslında konuşmak istediğim bu değil seninle. Geceleri yine uyuyamıyorum sabahlıyorum aslında, çünkü yaptığım hatayla yüzleşmek gerçekten zor. Bunu nasıl yaptığımı hala anlayamıyorum ama beni affetmen için sana yalvarmayacağım çünkü bunu yapmaya hakkım yok biliyorum.

Sürekli eski anılarımız geliyor aklıma seni düşünmeden edemiyorum. En son yapmak istediğim artık yoluma devam edip seni hayatımdan tamamen çıkarmaktı ama pek başarılı olamadım. Olduğum noktadan daha da berbat bir haldeyim biliyorum. Sana hep kızıyordum onlara inandığın için, sanırım haklıymışsın onlara inanmakta; çünkü tamda inandığın şekilde karşındayım. Alçak, yüzüne bakılmaya değmeyecek ve asla senin kalbine sahip olamayacak birisi olarak. Ne yapmam gerektiğini nasıl devam etmem gerektiğini bilmiyorum. Artık bir ümidim de yok; çünkü bunu ne sen kaldırabilirsin ne de ben. Bu şekilde asla tekrar başlama gibi bir şansımız yok biliyorum.
Bir hiçliğin tepesine oturmuş hayal bahçesinin kurumuş toprağını suluyorum.Gelemeyeceğini bildiğim halde belki ileride hiçbir şey olmaz ve devam ederiz diye hayal ediyorum.Her gece seni arıyorum yine yanımda varlığınla güçleniyorum.Bazı geceler gerçekten zor oluyor sanki bana nefretle bakan gözlerini görüyorum.Ağlıyorum ve susuyorum .Ne söyleyebileceğim bir şey var nede yapabileceğim.Yaptıklarımı geri alamam biliyorum.En azından gelecekte yapacaklarımı senin sevgilin olarak daha doğru ve düzgün bir şekilde yaparım.Ne kadar çok saçmalıyorum değil mi ? Olmayacak hayaller kurup sonra da hayal kırıklığına uğruyorum.Ama aslında seninle tanıştığımdan beri olanlar bunlar sevgilim, seninle tanıştığımdan beri hayal kırıklığına uğruyorum.Üzülüyorum yıpranıyorum , kırılıyorum.Ama bunlarla yaşamayı öğrendim.Aşk kırıntılarıyla yaşıyorum.

Kuru bir toprağı suluyorum hala belki bir gün emeklerimin karşılığını verir ve meyve verir diye.Ya olursa diyerek yaşıyorum.Ya severse , ya dönerse , ya affederse ... Çok fazla ümitsizlik varken aslında biraz da hala ümidim var .En azından beni ayakta tutacak kadar .Aciz bir kadına dönüştüm yine .Hani o senin yıkılmayan gücünden güç alıyordum ya eskiden artık öyle değilim sevgilim.Sen yoksun ya bende ki o eski güçte kalmadı.Aciz ve yitik bir kadın var .Eğer geri dönersen sen daha çok hayal kırıklığına uğrayacaksın çünkü bıraktığın kadın değilim artık .Eski anlamın kalmadı buralarda.Ben kendimi bütün hayal kırıklıklarına hazırlarken senin bunlardan haberin yok.Olsun varsın sevgilim sen bilme  bu halimi.Dönmemelisin belki de geri , bunca nefretine alışmışken anlamını bulamadığında olacakları kaldırabilir miyim bilmiyorum.O zaman geri dönmenin sevinciyle yaşarken bir anda nefretinle ve hayal kırıklığınla karşılaşırsam ne yaparım bilmiyorum.Ben senin her halini biliyorum ve öyle de sevdim seni .. Ama sen bilmiyorsun benim her halimi saklandım senden çoğu zaman kaçtım.Sen görmek istediğin çirkinlikleri ve güzellikleri gördün.İçimde ki bu aciz kadını asla tanımadın.Hiç dönüp elini uzatmadın.Kurtarmaya çalışmadın beni o karanlıklardan.Sana göre zaten ben oralarda olmalıydım .Ve nefret ettiğim tarafı ne biliyor musun ? Zamanla senin inandığın o çirkin kadına dönüştüm.Her zaman senin söylediklerinde bir haklılık payı aradım.Şanslısın ki buldum.O nefret ettiğin çirkin insanlardan oldum.Her zaman ki gibi seni haklı çıkardım.Artık inandığın bir insan olarak karşındayım ; ama asla bıraktığın gibi kalmadım.Büyüdüm , duvarlar ördüm , yıprandım ve yoruldum.Şimdi bu bataklıktan beni çıkarmaya ne senin gücün yeter ne de aşkın .O yüzden belki de asla arkana bile bakmamalısın.Hayatına devam etmelisin.Geri dönüp bana hatalarımı söyleyip beni daha fazla utandırmamalısın.Ben bunu her gece yapıyorum kendime . Gelme , olmayan hayalin bile canımı yakarken birde sen gelip beni öldürme .. 

MUT*LU*LUK . ?

Bir insan her yeni güne lanet ederek başlar mı? Ben başlıyorum. Her geçen gün yanımda olmama ihtimalini bildiğimden lanet ediyorum. İnan ki artık ümidim yok gelmenden yana. Bunu istiyor muyum onu da bilmiyorum. Kalbim senin yediğin o bokları unutacak kadar unutkan mı bilmiyorum. Onca hata onca kırgınlık tek bir el hareketiyle yok olup gider mi?
Paramparça kalbim , bir vazoyu alıp hızla yere atarsında tuzla buz olur ya hani .. İşte öyle kalbim, tuzla buz oldu. O vazo nasıl eski haline gelmezse, artık benimde kalbim o eski masum, mutlu haline geri dönemeyecek. Sana her dokunduğumda aslında kendimi yok ediyormuşum .Kendimi parçalamışsım farkında olmadan ..Şimdi beni toparlamak için uzanan her eli ,elimin tersiyle itiyorum .Hala kendimi parçalıyorum anlayacağın .Seninle hayatımı düzene soktuğumu zannederken ,aslında daha fazla öldürdüm kendimi .

GELMEEEEE ..!!! Kal o gittiğin kollarda. Dokunma, bana bakma gözlerime aşkla, söyleme beni sevdiğini, hata yaptığı. Daha fazla yok etme beni. Ben sensizken de yok ediyorum kendimi emin ol. Birde sen yakma bu canı.

Anlatıyorlar seni , yeni bir sayfa açmışsın kendine.Bir düzen istiyormuşsun artık hayatında .Mutlu olmak istiyormuşsun artık.Mutluluk ne demekti ? Ben bu kelimenin anlamını unutalı çok oldu . Benim hayatıma girip kurulu olan düzensiz düzeni , iyice yok edip gittin .Şimdi kendine düzen kuruyorsun ha? Ben bütün mutlulukları sana bağlarken ,sen şimdiler de mutluluğun anlamını arıyorsun demek ..Peki öyle olsun bakalım .Sana mutluluklar …

Ardında bıraktığın bu yıkık kadından sonra ne kadar mutlu  olabilirsen artık …!

'Sevgilim' Günlük ..

Yazmak istiyorum , içimde ki acıyı kağıda dökerek kurtulmak istiyorum bu illetten ..Ama olmuyor be sevgilim seni ne kadar anlatırsam anlatayım atmıyorum içimden ..Bazen sayfalarca anlatıyorum, bazen de terk edip gitmek geliyor içimdeki seni..Ama olmuyor içimde ki sana anca birkaç saatliğine küsebiliyorum . Sonrasında ise, sonrasında ne mi oluyor sevgilim? Yine senin kollarında buluyorum kendimi. Bir orada nefes alabiliyorum rahatça, bir orada huzurla uyuyabiliyorum. Gözlerin gözlerime değince içimde ki nefret, yaşanılan ihanetin acısı yok olup gidiyor.
Eskiden bilmeden konuşurdum. ‘İhanetin affedilir bir yanı yok ’diyerek. Ama insan yaşadıkça anlıyormuş işte bir şeyleri, seni kaybettiğimde anladım. Yokluğunun acısı, ihanetin acısından daha çok yaralıyormuş. Sevdiğini başka kollarda, başka tenlerde görmek daha çok öldürüyormuş insanı. Nefret etmek bile işe yaramıyormuş zaman geçtikçe. Daha fazla özlem, daha fazla sevgi olarak geri dönüyormuş.
Aşk ‘aptal işi’ derlerdi güler geçerdim. Öyleymiş bir tanem öyleymiş, bak benim düştüğüm hale bu kadar şeye rağmen hala seni anlatıyorum. Hala kalbim senin için atıyor inatla. Hala seni istiyor, seni soruyor bana zamansızca. Tek bir cevap dahi veremiyorum. Ne ‘gelecek’ diyebiliyorum ne de ‘sevmiyor’ .İnan ki ne yapmalıyım hangi yöne gitmeliyim bilmiyorum.

Seni beklemiyorum zannetme sakın. Evet gittiğin günlerde senden delicesine nefret ettim. Gördüğüm yerde suratına patlatmak istedim ama inan öyle değil işte.Gel sarıl bana ,gözlerimin içine bak ‘özledim’ de .Tek istediğim bu dön gel sevgilim ..Dön gel .. BEN BURADAYIM ..

Güç ver bana çevremde ki o kadar pisliğe rağmen hayat tarafından bana verilen en güzel ödüldün sen . O dağları yıkacak bakışların , dimdik ayakta duruşun … Güç ver sevgilim bana .. Dokunuşlarınla bakışlarınla sevginle .. Ama yoksun değimli başka tenlerde başkalarının gözlerine bakarak onlara güç veriyorsun . Unuturum sandım seni silerim atarım kalbimden ama bak yapamadım hala gizli gizli seni izlemek istiyor kalbim .. Geceleri kuytu köşelerde hayalinle buluşuyor ruhum senin haberin olmasa bile . Nasıl sevebildim seni bu kadar hala anlamıyorum . Ama inan senden başkasını istemiyorum hayatımda yaptığın hataları da umursamıyorum nedense .. Seviyorum oğlum seni ..! Hem de delicesine ama o ilk günkü gibi değil daha fazla daha içten daha derin .Şimdi fotoğrafın var baş ucumda kendimi güçsüz hissettiğimde mücadele etmekten yorulduğumda gözlerim direk fotoğrafına kayıyor . Sen olmasan da ondan güç alıyorum . Kimlerlesin şuan kimin için atıyor kalbin uzaklarda bilmiyorum . Neler yapıyorsun .? Alışkanlıkların değişti mi yoksa hala aynı şeyleri mi seviyoruz .? Başkalarında bana ait parçalar arıyor musun .? Yoksa beni unuttu mu kalbin . ? O kadar sevmeme rağmen seni yine de kendime sormadan edemiyorum ‘acaba gerçekten sevdi mi beni ’ diye .. Keşke , keşke bunun doğru cevabını öğrenme fırsatım olsaydı . Ama inan yine de vazgeçemezdim seni sevmekten .! Sen diğerlerinden farkıydın öncekilerden .. Sonra kilerden demiyorum ; çünkü senden ‘sonra ’ olur mu bilmiyorum kalbim senden başkasını kabul etmeyecek . Ve eğer bir gün dönüp gelirsen bana lütfen emin olursan sevginden gel .. ! O zaman beni bıraktığında ki sevgimden bin kat sevgiyle geleceğim kollarına … Seni seviyorum ..